Όπως είναι ήδη γνωστό, ο ν.4446/2016 μεταξύ άλλων, διευθέτησε και την οικειοθελή αποκάλυψη φορολογητέας ύλης για παρελθόντα έτη προκειμένου να δοθεί το πολυπόθητο συγχωροχάρτι σε όσους έχουν αποκρύψει έσοδα . Με μια ρύθμιση «σκούπα» —για όσους φυσικά επιλέξουν να υπαχθούν σ’ αυτήν— μαζεύονται και κλείνουν υποθέσεις οι οποίες διαφορετικά θα τραβούσαν χρόνια ώσπου να έρθει η τελική έκβαση. Βέβαια, εκτός του χρόνου που κερδίζει κανείς πρέπει να σημειωθεί ότι, το μεγαλύτερο όφελος που προκύπτει για όσους ενταχθούν στη ρύθμιση αυτή είναι το οικονομικό. Αυτός είναι και ο λόγος που αρκετοί θα σπεύσουν μέχρι τις 31/05/2017 (σ.σ. κάποιοι ήδη έσπευσαν) να ενταχθούν στη νέα ρύθμιση. Βέβαια, να τονίσουμε ότι βάσει των διατάξεων του εν λόγω νόμου η ένταξη στη ρύθμιση αυτή έχει και ορισμένες προϋποθέσεις οι οποίες πρέπει να πληρούνται προκειμένου να ενταχθούν όσοι επιθυμούν. Μία από αυτές τις προϋποθέσεις ή καλύτερα για μία από τις εξαιρέσεις που αναφέρει ο ν.4446/2016 θα ασχοληθούμε στη σημερινή μας μικρή ανάλυση.
Βάσει των διατάξεων του άρθρου 60 του ιδίου ως άνω νόμου (βλ. παρ.1 περ. 3), σε συνδυασμό με όσα έγιναν γνωστά με την ΠΟΛ.1009/19.1.2017, οι αρχικές δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος από τις οποίες προκύπτει ζημία καθώς και οι τροποποιητικές δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος με τις οποίες αυξάνεται η ζημία που είχε δηλωθεί με την αρχική δήλωση δεν δύνανται κατ’ αρχήν να υπαχθούν στην παρούσα ρύθμιση (σ.σ. κατ’ εξαίρεση, δύνανται να υπαχθούν στη ρύθμιση αυτή εκείνες οι τροποποιητικές δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος με τις οποίες μειώνεται η ζημία που είχε δηλωθεί με την αρχική δήλωση. Επίσης, διευκρινίζεται ότι στη ρύθμιση αυτή δύνανται να υπαχθούν και οι δηλώσεις με τις οποίες η αρχικώς δηλωθείσα ζημία μηδενίζεται ή μετατρέπεται σε κέρδος).
Ο λόγος βέβαια είναι προφανής, γιατί από τις ανωτέρω περιπτώσεις ένταξης δεν θα εισέπραττε χρήματα το ελληνικό Δημόσιο από φόρο εισοδήματος, με αποτέλεσμα ο φορολογούμενος να έπαιρνε το συγχωροχάρτι «τζάμπα». Έτσι, αυτές θα μείνουν για κάμποσο ακόμη χρονικό διάστημα στα αζήτητα μέχρι να τις «βρει» κάποιος για να τις ελέγξει.
Δυστυχώς όμως στην παραπάνω εξαίρεση εμπίπτουν και ορισμένες περιπτώσεις δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος νομικών προσώπων που αφορούν σε «πεθαμένες» επιχειρήσεις που αφενός βρίσκονται στο στάδιο της εκκαθάρισης, αφετέρου, δεν κατατέθηκαν οι αρχικές δηλώσεις φόρου εισοδήματος στο στάδιο της εκκαθάρισης, το αποτέλεσμα των οποίων όμως παρουσιάζει ζημία.
Για να γίνει κατανοητό το παραπάνω πρέπει να αναφερθεί ότι, από την ημερομηνία που τίθεται μια εταιρεία σε εκκαθάριση και κάθε φορά που συμπληρώνεται έτος με βάση την ημερομηνία αυτή, πρέπει να υποβάλλονται δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος νομικών προσώπων για την κάθε «χρήση» ξεχωριστά, μέσα σε ένα μήνα από την λήξη αυτής της διαχειριστικής τους περιόδου και όχι μέσα στο διάστημα που ορίζεται για τις υπόλοιπες εταιρείες. Για παράδειγμα, εάν η ημερομηνία θέσης σε εκκαθάριση ενός νομικού προσώπου είναι η 21/8/2013, τότε η 1η δήλωση εκκαθάρισης έχει διαχειριστική περίοδο από 21/08/2013-20/08/2014, η 2η δήλωση εκκαθάρισης έχει διαχειριστική περίοδο από 21/08/2014 – 20/08/2015 και ούτω καθεξής, με προθεσμία υποβολής τον έναν μήνα.
Υπάρχουν λοιπόν περιπτώσεις «πεθαμένων» εταιρειών που δεν υπέβαλαν τις σχετικές δηλώσεις φόρου εισοδήματος για την περίοδο ή τις περιόδους εκκαθάρισής τους, με αποτέλεσμα, μετά την έναρξη ισχύος των διατάξεων του ν. 4174/2013, να υπόκεινται στα υπέρογκα ποσά προστίμων των 500 ευρώ ανά δήλωση. Τα πρόστιμα αυτά είναι αποτρεπτικά για να μπει κανείς στη διαδικασία να διευθετήσει τις δηλώσεις εκκαθάρισης μιας «πεθαμένης» εταιρείας. Είναι γεγονός ότι κάποιοι φορολογούμενοι έχοντας τέτοιες ανοιχτές εκκρεμότητες που «σέρνονται» από το παρελθόν, ενδιαφέρθηκαν μήπως ενταχθούν στις διατάξεις του ν.4446/2016, ελπίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα τις τακτοποιήσουν, αλλά βρήκαν κλειστή την πόρτα λόγω ζημιών που προκύπτουν στις χρήσεις της εκκαθάρισης.
Είναι άξιο απορίας, πως γίνεται με το συγκεκριμένο Ν. 4446/2016 να δίνεται από τη μία άφεση αμαρτιών με πολύ χαμηλά πρόστιμα σε φορολογούμενους που απόκρυψαν εισοδήματα, αλλά από την άλλη να τιμωρούνται με τα δυσβάστακτα πρόστιμα του ν. 4174/2013 περιπτώσεις σαν και αυτή που περιγράψαμε παραπάνω. Και πρέπει να λεχθεί ότι, υπάρχει μια τεράστια απόσταση στην αντιμετώπισή τους, γιατί οι ανενεργές αυτές επιχειρήσεις που δεν υπέβαλαν τις δηλώσεις για την ή τις χρήσεις εκκαθάρισης έχοντας ζημιογόνο αποτέλεσμα, δεν ζημίωσαν το κράτος με απόκρυψη εσόδων, παρά μόνο με την μη απόδοση του τέλους επιτηδεύματος, που όπως είναι γνωστό οφείλουν να πληρώνουν μέχρι το πέρας της εκκαθάρισής τους.
Πιθανότατα να υπάρχουν και άλλες παρόμοιες αδικίες από τις εξαιρέσεις υπαγωγής του ν. 4446/2016. Ενδεχομένως ο νομοθέτης να μην μπορούσε να προβλέψει κάποιες ιδιάζουσες παραμέτρους που θα προέκυπταν στην πρακτική εφαρμογή του νόμου.
Η παρούσα ανάλυση συντάχθηκε με την ελπίδα να γίνει γνωστό το θέμα ώστε αν είναι δυνατόν να δοθεί μια λύση όσο ακόμη υπάρχει χρόνος μέχρι την 31/05/2017.
Σύνταξη – επιμέλεια
Κατερίνα Σουλάκη
Λογίστρια – φοροτεχνικός
Πηγή: TAXHEAVEN
